ผีห่า อโยธยา The Black Death (2015)
เรื่องย่อ
ปีพุทธศักราช 2108 ท่ามกลางมหาศึกระหว่างอโยธยาและหงสา ยังมีคำบอกเล่าถึงโรคาพิบัติภัยครั้งใหญ่ที่ประวัติศาสตร์มิได้จารึกไว้นั่นคืออุบัติแห่ง “ผีห่า” หายนะอาเพศที่ทำให้ศพที่เสียชีวิตจากโรคห่ากลับฟื้นชีวิตขึ้นใหม่อีกครั้งในคราบของอสูรร้ายที่ไล่ล่ากันกินผู้คนเพื่อแพร่เชื้อร้ายให้มนุษย์กลับกลายมาเป็นพวกของมัน โดยที่ไม่มียาใดจะรักษาได้ทางเดียวที่จะหยุดมันได้คือการฟันที่หัวของมันให้ขาดออกจากร่างเท่านั้น
ผู้กำกับ
ม.ร.ว. เฉลิมชาตรี ยุคล
นักแสดง
- พงศกร เมตตาริกานนท์
- แคท-ซอนญ่า สิงหะ
- แมกกี้ อาภา
- ธนพล มหธร
- คานธี วสุวิชย์กิต
ค่ายหนัง
- สหมงคลฟิล์ม อินเตอร์เนชั่นแนล
- ฟุ๊คดุ๊ค โปรดักชั่น
โปสเตอร์ ผีห่า อโยธยา The Black Death (2015)
รีวิว ผีห่า อโยธยา The Black Death (2015)
หนังโปรดของข้าพเจ้า
รีวิว ผีห่าอโยธยา (พ.ศ. 2558) | เมื่อผู้กำกับที่ผมคาดหวังว่าจะเป็นความหวังใหม่ของหนังไทย ทำผมผิดหวังครั้งที่สอง
ตอนสารวัตรหมาบ้าเข้าฉาย ผมดีใจมากเลยนะที่มีคนทำหนังไทยแนวฟิล์มนัวร์ตำรวจ ผมรีบซื้อตั๋วดูวันแรกหลังเลิกงานเลย แต่ดูจบก็ต้องผิดหวัง อย่างไรก็ตาม ผมยังเป็นกำลังใจให้ผู้กำกับที่มีชื่อว่า ‘ม.ร.ว.เฉลิมชาตรี ยุคล’ เพราะเชื่อว่าจะเป็นความหวังของหนังไทยที่จะหลุดจากความจำเจเดิม ๆ
ผมตัดสินใจดูผีห่าอโยธยาเพียงเพราะ “หนังซอมบี้ของไทย กำกับโดยคุณชายอดัม” ไม่ได้ดูตัวอย่างหนัง ไม่ได้ตามอ่านสัมภาษณ์หรืออะไรด้วย ไปดูเพราะเชื่อมั่นในตัวผู้กำกับจริง ๆ และก็เป็นอีกครั้งที่ผมผิดหวัง และครั้งนี้มันร้ายแรงกว่าสารวัตรหมาบ้าด้วย
พล็อตมันก็สั้น ๆ คนกลุ่มหนึ่งในสมัยอยุธยาต้องเอาตัวรอดจากผีห่า(ซอมบี้) แค่นั้นแหละ แล้วตัวละครแต่ละตัวก็จะมีดราม่าเป็นของตัวเองที่บอกสั้น ๆ ว่า “พังพินาศ”
ความพังอย่างแรกเลยคือปมของตัวละครแต่ละตัว(หมายความกว้าง ๆ ว่าบทหนังแย่) ไล่ตั้งแต่อดีตทหารที่มีความหลังทิ้งเพื่อนร่วมรบจนกลายเป็นขี้เมา(ที่อยู่ดี ๆ ก็หยิบดาบใส่ไดอะล็อกยัดปากเท่ ๆ ว่าข้าจะปกป้องคนอื่น ข้าได้โอกาสชดใช้กรรม), คู่เด็กวัดหลงรักดอกฟ้าต้องพาหนีตามสูตรละครไทย ที่ถูกยัดเยียดความรักต่างชนชั้นด้วยพ่อผู้กีดกันคนจนแบบไร้ชั้นเชิงมาก ๆ, สาวใบ้ที่เป็นโสเภณีที่เหมือนจะเดือดร้อนอะไรสักอย่างต้องหาตังไปให้พ่อแต่เล่าได้แหว่งมากจนตัวละครนี้กลายเป็นแค่ตัวเสริมคุณงามความดีของชายอีกคนที่ใจอ่อนสงสารสาวใบ้, สาวนักตีดาบที่โผล่มาเพื่อดันโชว์เนินอกและลีลาบู๊เล็ก ๆ คือสรุปง่าย ๆ ว่าแค่การสร้างตัวละครก็พังหมดแล้วทั้งการสร้างความผูกพันให้คนดูมีอารมณ์ร่วม หรือความสัมพันธ์ระหว่างตัวละครบางคู่นี่ก็พังพินาศมาก ความพังจากปมตัวละครมันยังส่งผลไปถึงโศกนาฏกรรมต่าง ๆ ที่ชวนรำคาญใจเพราะคนดูไม่ได้อินอะไรมาตั้งแต่แรก
ความพังต่อเนื่องจากข้างบนคือการแสดง ผมว่าคุณชายอดัมมีปัญหาอย่างมากในการกำกับนักแสดง (เห็นมาตั้งแต่ที่เต๋า-สมชายพังเละในสารวัตรหมาบ้า) ด้วยความที่แต่ละคนในผีห่าก็ไม่ใช่นักแสดงมีฝีมืออยู่แล้ว(หรือบางคนอาจจะพอมี) มาเจอการใส่ดราม่าตัวละครที่พังอีก แล้วมาเจอบทพูดยัดปากที่ไม่เป็นธรรมชาติอีกมันเลยยิ่งพังเข้าไปใหญ่
ความพังอย่างที่สามคือบทไม่ได้มีความเขย่าขวัญใด ๆ ทั้งสิ้น โอเคว่าหนังอาจจะมีทีมงาน make up นักแสดงที่ดีมาก ๆ จนทำให้ผีห่าดูน่าสยดสยองสมจริง (อันนี้ขอชมจากใจจริง) มีความโหดแหวะ ๆ ตามพิมพ์นิยมหนังซอมบี้ แต่ปัญหาคือเวลาดูหนังสยองขวัญมันต้องระทึกขวัญ เขย่าขวัญ ลุ้นตัวเกร็ง ซึ่งหลายฉากมันมีความพยายามอย่างมากจนเห็นได้ชัดว่าพยายามทำให้ลุ้นที่สุดแล้ว เช่นมีเสียงเหมือนคนดันประตู นางเอกดันนมของเราก็ลุกไปเปิดประตู(โดยที่ไม่หยิบดาบติดมือไปด้วย ทั้งที่ฉากก่อนหน้าเอ็งเพิ่งจะโดนบุกข่มขืน!!) พอเปิดไปก็หันซ้ายหันขวาตามธรรมเนียมแต่ไม่เจออะไร พอปิดประตูเท่านั้นแหละ ผีห่าโผล่มาจากพื้นบ้าน! แล้วก็ไล่ ๆ จนมุม พยายามเอามือตะเกียกตะกายคว้าดาบ คือถ้าผกก.เก่งทริลเลอร์ระทึกขวัญกว่านี้คงเป็นฉากลุ้นตัวเกร็งได้สบายเลย นี่ขนาดหนังใช้ดนตรีตุ้งแช่เสียงดังเข้าช่วยแล้วก็ยังนั่งนิ่งไม่รู้สึกรู้สาอะไรกับหนังเลย
ที่พังอย่างที่สี่คือ jump cut สุดโหดราวกับเปิดวาร์ป ชั่วขณะหนึ่งสาวใบ้ยืนอยู่กลางแจ้ง ตัดไปโน่นนี่หันกลับมาอีกทีอีห่าไปจนมุมในกระท่อมแล้วมียอดชายมาช่วยตามสูตร แล้วยังมี jump cut วาร์ปโหด เช่นพี่ทหารหนีทัพขี้เมาอยู่ดี ๆ ก็ลุกจากฉากนึงไปโผล่อีกทีบ้านสาวนักตีดาบที่กำลังถูกข่มขืนแบบบังเอิ๊ญบังเอิญพี่จะไปขอดาบ หรือการตัดต่อแบบคนดูไม่ต้องลุ้นอะไร เช่นเด็กวัดออกไปช่วยแฟนสาวที่หลงป่า(ไปมือเปล่าด้วยนะ พี่หยิบไม้สักท่อนติดมือก็ยังดี) ตัดมาอีกทีดอกฟ้ากำลังหนีผีห่าตามสูตร คือดูยังไงก็รู้ว่ามันมาช่วยทันแบบไม่ต้องลุ้นอะไรเลย
ชมบ้างดีกว่า
– ชอบบรรยากาศผีห่าถล่มอโยธยา ในขณะที่กล้องโฟกัสที่การแสดงแข็งเป็นท่อนไม้ แต่ฉากหลังมันยังคงความเป็นหนังซอมบี้ผีห่าแทะศากศพ มีผีห่าเดินโทงเทง ความสยดสยองมันอยู่ในทุกโฟกัสภาพ
– ชมเชยทีม make up แต่งเอฟเฟคบาดแผลตามตัวนักแสดง ทำได้ดีมาก สอดคล้องกับข้อบนว่าบรรยากาศมันดูเป็นผีห่าถล่มสมจริง
ยังเป็นกำลังใจให้นะครับ ถ้า ‘เรือดำน้ำ’ ออกฉายก็จะไปดู ถ้ามีหนังใหม่หลุดกรอบเดิม ๆ ก็จะยังให้โอกาสครับ แต่โอกาสครั้งนี้กับผีห่า ขออนุญาตบอกว่า “ไม่ผ่านครับ”
ผู้กำกับ : ม.ร.ว.เฉลิมชาตรี ยุคล
ประเภทหนัง: สยองขวัญ, ระทึกขวัญ, ดราม่า
3/10
Wadoiji
Review : ผีห่าอโยธยา เมื่อซอมบี้บุกย่ำแผ่นดินไทย (ซ่อน Spoil)
Review : ผีห่าอโยธยา เมื่อซอมบี้บุกย่ำแผ่นดินไทย
*หมายเหตุ : ทุกท่านที่จะพูดถึงเนื้อเรื่องส่วนสำคัญในหนังขอให้ใส่ Spoil ด้วยนะคะ*
จุดที่ชอบ
1. การสร้างตัวละคร : ส่วนตัวชอบจุดนี้ในเรื่องมาก การสร้างตัวละครในหนังเรื่องนี้มีกลิ่นอายความเป็นการ์ตูนนิด ๆ เช่น “เทพ” ที่เป็นแนวพระเอกผู้เคยผ่านความปวดร้าวในสงครามมาก่อน แล้วกลับมาเป็นฮีโร่ช่วยปกป้องคนที่ต้องเผชิญกับพวกผีห่าในตอนหลัง ดูเป็นคาแรคเตอร์แนวพระเอกตัวเทพ ๆ ที่มีปมดาร์ค ๆ ในใจ ที่สำคัญภายนอกต้องดูเมา ๆ มึน ๆ เหมือนคนไม่เอาถ่านไม่เอาโลก เห็นได้บ่อยในการ์ตูน ถ้าไม่ใช่พระเอกก็ต้องเป็นผู้ใหญ่สักคนที่คอยช่วยแนะนำ สั่งสอนวิชาการต่อสู้ให้พระเอกนี่แหละ หรืออย่างบัว ช่างตีเหล็กหญิงที่เลือกใช้ค้อนมาเป็นอาวุธแทนดาบ ก็ดูเป็นคาแรคเตอร์แบบการ์ตูนหรือเกมมากกว่าจะเป็นคนจริง ๆ ซึ่งในจุดนี้เรามองว่าก็เป็นเรื่องดีนะ ชอบ เพียงแต่คนดูทั่วไปที่ไม่ค่อยชินกับคาแรคเตอร์แบบการ์ตูนอาจจะยังรับไม่ค่อยทันเท่าไร
2. ความสัมพันธ์ : เป็นอีกจุดที่ชอบ ในเรื่องวางความสัมพันธ์ตัวละครมาดีมาก โดยเฉพาะตัวละครอ้วนกับสาวใบ้ (จำชื่อไม่ได้) เป็นคู่ที่ดูมีที่มาที่ไปดี ถึงขนาดว่าเรามองว่าจะดันคู่นี้ให้เป็นพระเอกนางเอกของเรื่องยังได้เลย
3. การแต่งหน้าซอมบี้และ CG ทำได้ดีมาก อันนี้คนชมไปเยอะแล้ว
4. กล้าดีที่สร้างหนังแนวนี้ออกมาในไทย เลยรู้สึกอยากสนับสนุน เพราะอยากให้หนังไทยมีความหลากหลายมากกว่าที่เป็นอยู่
จุดที่ไม่ชอบ
1. อุตส่าห์สร้างตัวละครมาอย่างน่าสนใจแล้ว แต่อาจเพราะมีเวลาน้อยไปทำให้ตัวละครบางตัวไม่ได้ถูกเล่าเรื่องให้มากพอไปอย่างน่าเสียดาย ความสัมพันธ์ที่สร้างมา หลายตัวละครดูน่าจะน่าสนใจได้มากกว่านี้อีก แต่ก็ไม่มีเวลาที่จะเล่าเรื่องตรงนั้นได้มากพอ
2. ด้วยความที่ตัวละครเยอะ โฟกัสหลายตัว ทำให้ต้องตัดฉากบ่อย ๆ โดยเฉพาะในช่วงแรก ผู้ชมเลยรู้สึกไม่อินเท่าไรนัก
3. การค่อย ๆ ปล่อยเบาะแสของโรคผีห่าออกมาในเนื้อเรื่อง ทำได้ไม่ค่อยมีไดนามิกส์ พูดง่าย ๆ ก็คือ ในช่วงแรกของเรื่อง ทุกครั้งที่ผีห่าฆ่าคนตาย ตัวละครในเรื่องได้รู้ว่ามีโรคระบาด มีอะไรบางอย่างที่ไม่ปกติ แต่สำหรับคนดูมันเหมือนได้รับแต่สารนี้ซ้ำ ๆ ด้วยความน่ากลัวหรือน่าสนใจเท่าเดิม ไม่ใช่การค่อย ๆ เพิ่มความน่าสนใจ เหมือนมีฉากคนตายเพราะผีห่า 3 ครั้ง ทั้ง 3 ครั้งผู้ชมก็ได้รับข้อมูลเท่าเดิม ระดับอารมณ์เท่าเดิม แทนที่ส่วนนี้จะเพิ่มความน่าสนใจให้กับหนัง เลยกลายเป็นทำให้รู้สึกเบื่อมากกว่า
4. ไม่มีที่มาที่ไปของโรคผีห่า ถามว่าไม่มีได้ไหม มันก็ได้นั่นแหละ แต่สำหรับหนังเรื่องนี้ ถ้ามีข้อมูลบ้าง หรือบอกใบ้ให้พอเดาได้เลา ๆ มันจะดีกว่า เพราะมันค่อนข้างใหม่ในพื้นเรื่องที่เป็นไทยโบราณ ผู้ชมต่างก็อยากรู้ว่าโรคนี้มันมาปรากฏที่ไทยได้ยังไง (ที่บอกในตอนต้นเรื่องว่าโรคห่า(ธรรมดา)ติดมากับเรือต่างชาตินั้น ถ้าจะบอกว่ามันได้กลายพันธุ์จากจุดนั้นมาเป็นโรคซอมบี้ มันก็ยังดูเป็นเหตุผลที่ไม่เพียงพอเท่าไร แถมตัวละครในเรื่องก็ไม่ได้มีโอกาสรับรู้ตรงจุดนี้ด้วย)
5. บทสนทนา เป็นภาษาไทยโบราณที่ดูแข็งมาก ๆ เป็นภาษาที่ไม่แน่ใจว่าคนยุคนั้นเขาพูดจากันแบบนี้จริง ๆ หรือเปล่า คือมันก็เพราะดี แต่มันดูเยอะ ดูพูดกันลำบาก เลยทำให้นักแสดงดูพูดกันแบบแข็ง ๆ ไปด้วย ซึ่งจริง ๆ นักแสดงบางคนแสดงได้ดีนะ ไม่ได้แสดงแข็งมากจนรับไม่ได้ (แค่อาจจะไม่ได้รู้สึกอินตามมากนักเพราะบทไม่ค่อยส่งให้อิน) แต่อาจจะเพราะบทพูดที่ยากนี่แหละที่ทำให้นักแสดงดูแข็ง ๆ ไปด้วย
สรุป : หนังไม่ได้ดีมาก ตัวพล็อต การเฉลี่ยบท รวมทั้งอะไรหลาย ๆ อย่างยังไม่ลงตัวนัก
แต่ถ้าถามว่าควรไปดูไหม ก็ยังอยากแนะนำให้ไปดูนะ ลองเปิดใจดูมันก็โอเค ดูได้เพลิน ๆ
ถ้าคุณไปดูเอง อาจจะเจอบางจุดที่รู้สึกชอบในตัวหนังก็ได้ มันไม่ได้แย่หนักขนาดนั้น
ส่วนตัวดูแล้วไม่กลัวมาก มีฉากแหวะ ๆ ทั้งเรื่องแต่อยู่ในระดับที่รับได้สำหรับผู้ใหญ่
เหมาะกับคนที่ชอบหนังผีตุ๊งแช่หน่อย เพราะฉากตกใจเยอะ แต่ไม่เหมาะกับคนที่จะดูเอาพล็อตเรื่อง
ไปดูเอาความแปลกใหม่ รสชาติใหม่ ๆ ดูตัวละครและความสัมพันธ์ก็ถือว่าโอเค
คะแนน : 6.5/10 (แต่ด้วยความชอบในส่วนของคาแรคเตอร์เป็นการส่วนตัว ใจจริงเลยอยากให้สัก 7)
เดี๋ยวจะมาพูดในส่วนที่ชอบต่อ ในแบบที่มี Spoil นะ
สมาชิกหมายเลข 1363434
หลังจากได้สัมผัสกับหนัง “ผีห่าอโยธยา” ผลลัพธ์ที่ได้คือ…?
ถึงขั้นต้องมาตั้งกระทู้เปิดบริสุทธิ์!!(ไม่เคยตั้ง) กันเลยทีเดียวนะครับ
สำหรับหนังเรื่องนี้ ที่อยากดูและได้ดูสมใจในวันนี้
เข้าเรื่องเลย(คห.ส่วนตัวสำหรับหนังเรื่องนี้)
เป็นหนังที่ทุกคนที่เป็นคอหนังแนวสยองขวัญเฝ้าจับตามอง(สำหรับหนังลอกผีชีวะในแบบไทยย้อนยุค) แต่สุดท้ายก็ต้องนั่งมองและจับตา(กลัวหลับ!!)
ทำไมนะเหรอ?? เพราะ เพราะ เพราะ เพราะ มันค่อนข้างแย่ในตอนกลางๆถึงตอนท้ายๆ
ตอนแรกๆละเป็นไง? ดี!! น่ากลัว!! ตกใจ!! ลุ้นระทึก!! ได้อารมณ์คนชอบหนังแนวนี้มากกกกก
ผีค่อยๆออกมา มีซาวน์ให้ชวนลุ้นและทำให้ตกใจ แม้กระทั่งเสียงผู้หญิงตีเหล็ก!! (ไอ่ฝัด!! เสียงคนสะดุ้งในโรง 555+)
แต่ฉากหนังตอนกลางๆถึงท้ายๆ ย้อนให้นึกถึงหนังพระนเรศวรตั้งแต่ภาคแรกยันสุดท้ายเลยครับ
เพราะเป็นฉากเดียวกันแน่นอน เท่าที่ได้สังเกต และไตร่ตรองดู
มันเหมือนจะโยงเรื่องนี้กับอีกเรื่องให้เป็นเรื่องเดียวกัน ยังไง ยังงั้น
และผู้กำกับ คงมองข้ามข้อสำคัญของการสร้างหนัง สยองขวัญ คือ……. “หนังสยองขวัญต้องคู่กับตอนกลางคืนและต้องลุ้นระทึกอยู่ตลอด”
ไม่ใช่ผีวิ่งออกมากันปาวๆ ในตอนเช้า สาย บ่าย เย็น แบบนี้ครับ
และฉากดราม่าเยอะไป จนทำให้ตอนท้ายๆคิดว่า กำลังดู “ขวัญเรียม” ภาค ผีชีวะ(ไทย) อยู่หรือเปล่า
สรุป ในความคิดของผม คิดว่าถ้าหนังเรื่องนี้ ตัวเอกตายน้อยและไม่ไวกว่านี้ หนังมีแต่ฉากตอนกลางคืนมากกว่านี้ และเปลี่ยนสถานที่ถ่ายทำเป็นหมู่บ้านเก่าๆแก่ๆในป่า แบบชาวเขา ไม่ใช่ฉากเดิมของพระนเรศฯ คงทำให้ได้อรรถรสมากกว่านี้ และมีโอกาสจะมีภาคต่อไปยาวๆ แบบฉบับผีชีวะไทย
แต่ต้องยอมรับ ว่าภาพ เสียง และเอฟเฟคการแต่งหน้า เจ๋งมาก!! หนังไทยได้พัฒนาแล้ว
ผมให้กลับไปคิดดูนะครับ ผมเสียตังตั๋วโซฟา450สำหรับดูหนัง เรื่องนี้ ผมไม่เสียดายครับ เพราะเป็นบทเรียน(สำหรับตัวผม) และสนับสนุนหนังไทย
ขอบคุณครับ สำหรับผมคงมีแค่นี้
ปล.ใครใคร่ด่า>ด่า กระทู้เสรีครับผม
ภาพยนตร์ที่คล้ายกัน
The Finale Oh My Ghost The Finale (2024) หอแต๋วแตก แหกสัปะหยด
Pob-Na-Pluak (2014) ปอบหน้าปลวก
9.1