Rookie of the Year (1993) รุกกี้ ออฟ เดอะ เยียร์
เรื่องย่อ
เฮนรี โรเวนการ์ตเนอร์ วัย 12 ปี ซึ่งบิดาผู้ล่วงลับเป็นนักเบสบอลระดับไมเนอร์ลีก เติบโตขึ้นมาในความฝันที่จะเล่นเบสบอล แม้ว่าจะมีข้อบกพร่องทางร่างกายก็ตาม แม้ว่าเขาจะสนิทกับแมรี่ แม่ของเขา แต่เฮนรี่ก็เกลียดแจ็ค แบรดฟิลด์ แฟนล่าสุดของแมรี หลังจากที่แขนของ Henry หักขณะพยายามจับลูกเบสบอลที่โรงเรียน เอ็นที่แขนนั้นก็รักษาแน่นเกินไป ทำให้ Henry ขว้างลูกเบสบอลได้เร็วถึง 103 ไมล์ต่อชั่วโมง Henry ถูกพบเห็นที่ Wrigley Field ที่อยู่ใกล้ๆ โดย Larry “Fish” Fisher ผู้จัดการทั่วไปของทีม Chicago Cubs ที่กำลังดิ้นรน หลังจากที่ Henry ขว้างลูกบอลจากบ้านของคู่ต่อสู้ไปจนสุดทางจากอัฒจันทร์ในสนามกลับมาที่ผู้จับ
และดูเหมือนว่า Henry อาจ Rookie of the Year เป็นเหยือกที่เจ้าของทีม Bob Carson อธิษฐานเผื่อไว้ ตอนแรก Sal Martinella ผู้จัดการทีม Cubs ไม่ชอบให้ Henry อยู่ในทีม แต่ถึงแม้จะมีพรสวรรค์ที่ดิบเถื่อน เฮนรี่ก็ฟื้นจิตวิญญาณของทีมของทุกคนและจุดประกายความกระตือรือร้นของแฟนๆ อีกครั้ง ในขณะที่แจ็คผู้หิวโหยเงินดึงสายหลังเพื่อเก็บเงินของตัวเอง แมรี่เริ่มตกหลุมรักเช็ต “ร็อคเก็ต” สตีดแมน เหยือกเก๋า ผู้ซึ่งอาการบาดเจ็บทำให้อาชีพการงานที่เคยสดใสต้องชะงักลง ระหว่างที่เฮนรี่สนิทสนมกับเช็ต เพื่อนของเฮนรี่ก็ไม่พอใจสถานะดาราของเฮนรี่เมื่อเขามาถึงสายเพื่อช่วยพวกเขาทำงานบนเรือลำเก่า แจ็คตกลงที่จะมอบสัญญาของเฮนรี่ให้กับทีมนิวยอร์กแยงกี้เป็นเงิน 25 ล้านดอลลาร์ขณะที่เดอะคับส์เป็นหัวหน้าสำหรับรายการแข่งชิงแชมป์ลีกแห่งชาติ
ผู้กำกับ
- Daniel Stern
บริษัท ค่ายหนัง
- Twentieth Century Fox
นักแสดง รุกกี้ ออฟ เดอะ เยียร์
- Thomas Ian Nicholas
- Gary Busey
- Albert Hall
- Amy Morton
- Dan Hedaya
- Bruce Altman
- Eddie Bracken
- Robert Hy Gorman
โปสเตอร์หนัง
รีวิว
ด้วยเหตุผลบางประการ ฉันรู้สึกสนุกไปกับภาพยนตร์อย่าง “Rookie of the Year” ฉันเดาว่าการที่เด็กผู้ชายหลายคน รวมทั้งตัวฉันเอง จินตนาการถึงการเล่นกีฬาอาชีพมีส่วนทำให้ภาพยนตร์ประเภทนี้ได้รับความนิยม ฉันคิดว่าแดเนียล สเติร์นทำหน้าที่กำกับภาพยนตร์เรื่องนี้ได้ดี เพราะเขาไม่เคยปล่อยให้หนังกลายเป็นหนังเด็กๆ เกินไป แน่นอนว่ามีช่วงตลกๆ อยู่หลายช่วง แต่ช่วงเหล่านี้ก็ตลกสำหรับผู้ใหญ่และเด็กได้เช่นกัน ฉากของภาพยนตร์เรื่องนี้ไม่มีอะไรจะดีไปกว่าฉากในสนาม Wrigley Field อีกแล้ว “Rookie of the Year” เป็นภาพยนตร์สนุกๆ ที่จะรับชมกับครอบครัว
ดูเหมือนจะดูเชยๆ หน่อยตอนโต แต่ตอนที่ดูเรื่องนี้ตอนเด็กๆ ฉันก็สนุกมาก พอได้ดูซ้ำหลายๆ รอบหลังจากผ่านไปหลายปี ทำให้ฉันนึกถึงสมัยที่กีฬายังสนุกและไม่ได้วิเคราะห์อะไรมากนัก เบสบอลกลายเป็นเรื่องขององค์กรไปแล้วในเวลาเกือบ 30 ปี เรื่องราวมีอยู่ว่า เฮนรี่เป็นแฟนตัวยงของชิคาโกคับส์ แม้ว่าทีมจะห่วยแค่ไหนและเขาก็ยังรักชิคาโกคับส์ เขาไม่ใช่ผู้เล่นเบสบอลที่เก่งที่สุด แต่แล้ววันหนึ่ง อุบัติเหตุประหลาดทำให้เขาสามารถขว้างลูกเบสบอลได้ด้วยความเร็ว 100 ไมล์ต่อชั่วโมง ชิคาโกคับส์ที่กำลังดิ้นรนก็หายใจได้และขว้างโฮมรันกลับมาและให้เขาเล่น ฉันยังจำได้ว่าดูหนังเรื่องนี้กับป้าและลุงในโรงภาพยนตร์ ฉันคิดว่าตอนนี้ฉันอายุเท่ากับพวกเขาแล้วตอนที่ไปดูหนังกับพวกเขา ความคิดถึงทั้งหมดที่มีต่อหนังเรื่องนี้ทำให้เรตติ้งของฉันเพิ่มขึ้น
Rookie of the Year เป็นภาพยนตร์กีฬาที่ดีทีเดียว ถึงแม้ว่าฉันจะเคยดูเรื่องที่ดีกว่านี้มาแล้วก็ตาม ฉันคิดว่าแดเนียล สเติร์นในบทโค้ชพิทเชอร์นั้นตลกดี แต่ในความเป็นจริงแล้ว ผู้ชายอย่างเขาคงโดนไล่ออกก่อนที่จะเริ่มพิทเชอร์ลูกแรกของฤดูกาลนี้แล้ว อย่างน้อยก็สเตนเบรนเนอร์ผู้ล่วงลับก็โดนไล่ออกเช่นกัน นอกจากนี้ยังเป็นเรื่องดีที่ได้เห็นว่าวัยรุ่นคนหนึ่งจะปรับตัวเข้ากับโลกของเบสบอลของผู้ใหญ่ได้อย่างไร นี่คือเรื่องราวของเด็กอายุ 12 ขวบที่สามารถขว้างบอลได้ 100 ไมล์ต่อชั่วโมงทันทีหลังจากที่เขาฟื้นจากอาการแขนหัก อีกครั้ง เป็นไปไม่ได้ในชีวิตจริง อย่างไรก็ตาม เขาเป็นส่วนเสริมของทีมชิคาโกคับส์ในช่วงกลางฤดูกาล และเขาทำให้ทีมดีขึ้นกว่าทีมธรรมดาๆ อย่างที่เป็นอยู่ โดยรวมแล้ว นี่เป็นภาพยนตร์กีฬาที่ค่อนข้างดี การแสดงของเด็กๆ ยอดเยี่ยมมาก แต่ตอนจบนั้นคาดเดาได้ง่ายเกินไป ฉันให้คะแนนภาพยนตร์เรื่องนี้ 7/10
ภาพยนตร์เรื่องนี้ตั้งคำถามว่า Rookie of the Year “จะเกิดอะไรขึ้นหากเบสบอลอาชีพกลับมาสนุกอีกครั้ง เหมือนอย่างในลีคเล็ก ๆ และไม่ถือเป็นเรื่องจริงจังอีกต่อไป” แขนอันน่าอัศจรรย์ของเฮนรี่ทำให้เรื่องราวสามารถแทรกมุมมองของเด็กๆ เข้าไปในโลกที่ค่อนข้างเย้ยหยันได้ ผู้กำกับแดเนียล สเติร์นพยายามทำให้เรามองเบสบอลและบางทีก็อาจรวมถึงกีฬาและชีวิตเหมือนตอนที่เราอายุสิบขวบ โดยเปรียบเทียบระหว่างการพยายามแลกเปลี่ยนเฮนรี่กับแยงกี้ด้วยเงิน 25 ล้านเหรียญสหรัฐของแดน เฮดายากับเฮนรี่และเพื่อนๆ ของเขาที่ออกทริปวันเดียวด้วยเรือ รวมถึงการทำตัวตลกของเฮนรี่ในสนาม
ฉันคิดว่าโรเจอร์ เอเบิร์ต ถึงแม้ฉันจะเห็นด้วยกับบทวิจารณ์ของเขา แต่เขาก็เขียนบทวิจารณ์ภาพยนตร์เรื่องนี้ออกมาได้ไม่ดีนัก จากบทความของเขา: “เมื่อนักแสดงออกมา พ่อของเขาพาเขาไปที่สนามริกลีย์ และเขาก็รับลูกโฮมรันในขณะที่เขาอยู่บนอัฒจันทร์ จากนั้นเขาก็ขว้างมันกลับไป – ไปจนถึงผู้รับลูกที่อยู่หลังจาน” อันที่จริง เขาไปกับเพื่อนๆ ของเขา เขาไม่รู้จักพ่อของเขาด้วยซ้ำ และเขาไม่ได้สังเกตเห็น เพื่อนของเขาเก็บมันมาจากบริเวณใกล้เคียงและส่งให้เขาเพราะพวกเขากลัวที่จะโยนมันออกทีวีและทำให้ตัวเองอับอาย เขาไม่มีเครื่องตรวจสอบข้อเท็จจริงเพื่อพิสูจน์ความคิดเห็นของเขาหรือ?
ประการที่สอง เขาเขียนว่า: “เฮนรี่กลายเป็นคนดังในชั่วข้ามคืน และเจ้าของทีมที่ใจดีเซ็นสัญญากับทีมชิคาโกคับส์” ซึ่งไม่ได้สนใจความสิ้นหวังของแดน เฮดายา เจ้าของทีมที่หวังจะเป็นเจ้าของทีม ซึ่งมองเห็นการประชาสัมพันธ์และผลกำไรจากการตลาดจากการมีลูกในทีม ฝูงชนที่เต็มสนามเป็นองค์ประกอบสำคัญของเรื่องราว เนื่องจากช่วยย้ำความคิดที่ว่าเราทุกคนต่างก็หิวโหยที่จะให้เบสบอลกลับมาสนุกอีกครั้ง
มีเรื่องตลกๆ มากมายในภาพยนตร์เรื่องนี้ แม้ว่าสเติร์นดูเหมือนจะต้องการสนุกสนานกับการแสดงตลกเกินเหตุเป็นครั้งคราว Rookie of the Year เช่น กับตัวละครที่เขาเล่น นอกจากนี้ “แจ็ค” ผู้ขี้โมโหที่ขอให้แม่ของเฮนรี่เซ็นสัญญาโดยไม่บอกว่าเป็นการแลกเปลี่ยนกับนิวยอร์ก ก็แสดงอาการหงุดหงิดอย่างเห็นได้ชัดในฉากสุดท้ายของเขา สเติร์นแสดงให้เห็นถึงอนาคตที่ดีในฐานะผู้กำกับตลกหากเขาสามารถลดทอนบทบาทลงได้เล็กน้อยด้วยตัวละครที่ไม่ค่อยเกี่ยวข้อง การพูดน้อยๆ ก็สามารถสร้างความบันเทิงได้ ดังที่บิวซีย์แสดงให้เห็นด้วยการจ้องมองอย่างเลือกเฟ้นในช่วงเวลาที่เหมาะสม ฉันชอบที่สเติร์นพาดพิงถึงพ่อมดแห่งออซ โดยเปรียบเทียบประตูเมืองมรกตกับประตูสนามกีฬาริกลีย์ เมื่อเฮนรี่มาแสดงครั้งแรก
โทมัส เอียน นิโคลัส หนุ่มน้อยได้รับโอกาสเพียงครั้งเดียวในชีวิตที่จะได้เล่นให้กับชิคาโก คับส์ และนำทีมคว้ารางวัลชนะเลิศในปี 1993 ซึ่งเป็นปีประกาศรางวัลรุกกี้แห่งปี ในเวลานั้น คับส์ไม่ได้คว้ารางวัลชนะเลิศมาตั้งแต่ปี 1945 และไม่ได้ชัยชนะในเวิลด์ซีรีส์อีกเลยตั้งแต่ปี 1908 เหตุการณ์นี้เกิดขึ้นโดยบังเอิญ เพราะชายหนุ่มคนนี้ไม่ใช่ผู้เล่นที่มีความสามารถมากที่สุด อุบัติเหตุที่ทำให้เขาแขนหักและซี่โครงหักทำให้เขาต้องใส่เฝือกซึ่งไม่สบายตัว แต่ทำให้เอ็นที่แขนของเขาตึงขึ้น ดังนั้นเมื่ออยู่ในเกมที่สนามริกลีย์ฟิลด์ ซึ่งนิโคลัสกำลังนั่งอยู่บนอัฒจันทร์และบรรดาคนข้างสนามที่นั่งอยู่บอกให้เขาโยนลูกของฝ่ายตรงข้ามกลับไป นิโคลัสก็ปล่อยลูกที่คาร์ล ฟูริลโลอิจฉา เป็นลูกที่ตีได้สมบูรณ์แบบขณะตีโฮมเพลต
เมื่อไม่มีอะไรจะเสียอีกแล้ว Rookie of the Year คับส์จึงเซ็นสัญญากับเด็กอายุ 12 ขวบคนนี้ ซินซินเนติ เรดส์ในช่วงสงครามเซ็นสัญญากับโจ นัคซ์ฮอลล์ วัย 15 ปี ในรายชื่อผู้เล่นของพวกเขา ในชีวิตจริง สถิติดังกล่าวยังคงต้องถูกทำลาย การผ่าตัด Tommy John ไม่เคยทำให้ใครในชีวิตจริงมีความเร็วได้เท่ากับ Nicholas ในวัยเด็ก Nicholas ในวัยเด็กรายล้อมไปด้วยนักแสดงผู้ใหญ่ที่ดี เช่น Amy Morton ในบทแม่ของเขา Gary Busey ในบทนักขว้างที่หมดสภาพและหวังว่าจะกลับมาได้ Eddie Bracken ในบทเจ้าของทีม Cubs ที่มีความแปลกประหลาด และ John Candy ที่ไม่ได้เข้าร่วมและเป็นแฟนตัวยงของทีม Cubs ในตำแหน่งผู้บรรยายเกม
เรื่องราวจะไม่สมบูรณ์หากไม่มีผู้ร้าย และมีสองผู้ร้ายตัวจริง Dan Hedaya ในบท GM ของทีม Cubs และ Bruce Altman ผู้เชี่ยวชาญด้านผู้ร้ายเจ้าเล่ห์กำลังแสดงความสามารถที่เจ้าเล่ห์ที่สุดในฐานะตัวแทนผู้มีความสามารถ ทั้งคู่กำลังมองหาวิธีใช้ประโยชน์จาก Nicholas ในวัยเด็กอย่างเต็มที่โดยไม่พิจารณาเขา ตอนจบมีการแข่งขันเพลย์ออฟกับ Mets และ Nicholas ในวัยเด็กใช้ไหวพริบในสนามในช่วงเวลาสำคัญ ในที่สุดในปี 2016 ทีม Cubs ก็ทำสำเร็จ แต่ภาพยนตร์เรื่อง Rookie Of The Year เรื่องนี้ยังคงเป็นจินตนาการเกี่ยวกับเบสบอลที่น่ารื่นรมย์
6.9