Riding Alone for Thousands of Miles (2005) เส้นทางรักพันลี้
เรื่องย่อ
ทาคาดะ ชาวประมงชาวญี่ปุ่นห่างเหินกับลูกชายมานานหลายปี แต่เมื่อลูกชายของเขาตรวจพบว่าเป็นมะเร็งระยะสุดท้าย ริเอะ ลูกสะใภ้ของเขาจึงเรียกตัวเขาไปโรงพยาบาล ผ่านอุปสรรคและความสัมพันธ์ต่างๆ มากมาย เขาจึงเข้าใจทั้งตัวเองและลูกชายมากขึ้นอย่างไม่คาดคิด
ผู้กำกับ
- Zhang Yimou
- Yasuo Furuhata
(Japan section)
บริษัท ค่ายหนัง
- –
นักแสดง
- Ken Takakura
โปสเตอร์หนัง Riding Alone for Thousands of Miles (2005) เส้นทางรักพันลี้
รีวิวหนัง
imagiking
9/10
Qian Li Zou Dan Qi: น้ำตาซึม
ความรู้ที่จำกัดมากของฉันเกี่ยวกับภาพยนตร์เอเชียนั้นเกี่ยวข้องกับเกาหลีใต้เกือบทั้งหมด ความไม่รู้เป็นคำที่ผุดขึ้นในใจอย่างรวดเร็วเมื่อพิจารณาถึงทั้งญี่ปุ่นและจีน เมื่อคืนนี้ฉันเพิ่งทนกับความไร้สาระไร้สาระไม่รู้จบของ Desu Nôto ชาวญี่ปุ่น ฉันรู้สึกกลัวเล็กน้อยที่จะกลับประเทศนั้นเร็วเกินไป
Qian Li Zou Dan Qi เล่าเรื่องราวของทาคาตะผู้สูงอายุที่เดินทางจากบ้านเกิดในญี่ปุ่นไปยังหมู่บ้านเล็กๆ แห่งหนึ่งในจีนเพื่อบันทึกโอเปร่าหน้ากากที่เป็นชื่อเรื่องเพื่อช่วยเหลือลูกชายที่ป่วยระยะสุดท้ายซึ่งห่างเหินจากเขามาเป็นเวลาสิบปี
เห็นได้ชัดว่าภาพยนตร์ที่แย่สุดๆ เรื่องหนึ่งไม่ได้ทำให้ภาพยนตร์ระดับชาติแย่ขึ้น อย่างไรก็ตาม ฉันรู้สึกไม่ค่อยดีนักเมื่อมีโอกาสได้ชมภาพยนตร์ญี่ปุ่นอีกเรื่องหนึ่งไม่นานหลังจากความอับอายครั้งก่อน Qian Li Zou Dan Qi เริ่มต้นด้วยการผสมผสานระหว่างองค์ประกอบที่น่าประทับใจและน่าสะพรึงกลัว การถ่ายทำนั้นน่าประทับใจในทันที การพึ่งพาการบรรยายด้วยเสียงเพื่อถ่ายทอดความคิดของตัวละครหลักนั้นค่อนข้างจะดั้งเดิม ทั้งสององค์ประกอบนี้ยังคงมีอยู่ตลอดทั้งเรื่อง โดยองค์ประกอบแรกให้ภาพที่สวยงามตระการตาอย่างต่อเนื่อง ส่วนองค์ประกอบหลังทำให้เอฟเฟกต์ที่อาจจะเกิดขึ้นของภาพยนตร์ลดน้อยลงเล็กน้อย หากจะพูดถึงองค์ประกอบหนึ่งชั่วครู่ ชนบทของฉากในประเทศจีนให้ความงามอย่างมากมายแก่กล้องและเราด้วย หลายครั้งที่ทิวทัศน์ภูเขามอบความสวยงามอย่างน่าทึ่งให้กับเพลงประกอบภาพยนตร์แนวตะวันออก ทั้งสององค์ประกอบรวมกันสร้างสุนทรียศาสตร์ที่ทรงพลังและน่าประทับใจ ซึ่งยิ่งภาพยนตร์ดำเนินไปนานเท่าไร
ก็ยิ่งแสดงให้เห็นถึงความเชี่ยวชาญด้านศิลปะของผู้กำกับ Yimou Zhang นอกจากฉากเปิดเรื่องแล้ว ส่วนต้นๆ ของภาพยนตร์ดูเหมือนจะขาดทักษะด้านภาพที่โดดเด่น แต่ไม่ต้องกังวล เพราะในตอนจบก็มีการชดเชยมากกว่านั้น หลายครั้งที่ภาพเหล่านี้ถ่ายทอดแนวคิดเชิงธีมให้เราได้ทราบผ่านการผสมผสานระหว่างการถ่ายภาพที่กว้างไกลและการบล็อกที่บอกเล่าเรื่องราว (เป็นเรื่องน่ายินดีที่ได้เห็นองค์ประกอบการจัดฉากนี้ถูกนำมาใช้ได้ดี) แต่หลังจากนั้นไม่กี่วินาที เสียงพากย์ก็นำเสนอแนวคิดเดียวกัน แม้ว่าฉันจะยอมรับว่านี่อาจเป็นปัญหาด้านการเข้าถึงได้ เนื่องจากภาษาที่ใช้ในภาพยนตร์ไม่ใช่ภาษาที่พูดกันทั่วไป แต่ฉันรู้สึกว่าภาพยนตร์เรื่องนี้สามารถดำเนินไปได้อย่างราบรื่นโดยไม่ต้องมีการบรรยายเลย แม้ว่าจะไม่ใช่ข้อบกพร่องร้ายแรงก็ตาม ธีมของความนิ่งเฉยของผู้ปกครองเป็นธีมที่ฉันพบว่าน่าสนใจโดยเนื้อแท้ในช่วงเวลาที่เลวร้ายที่สุด
และในที่นี้ได้รับการนำเสนออย่างน่าสนใจ โดยเอฟเฟกต์ทั้งหมดของภาพยนตร์เรื่องนี้ขึ้นอยู่กับการแสดงที่แสนงดงามและละเอียดอ่อนของเคน ทาคาคุระ ภาพยนตร์เรื่องนี้มีอารมณ์ขันที่อ่อนโยนแทรกซึมอยู่ในชั้นเชิงดราม่า แต่สุดท้ายก็ถูกบดบังทันทีด้วยใบหน้าที่เคร่งขรึมของทาคาคุระ ซึ่งสื่อความหมายได้มากมายด้วยการเคลื่อนไหวที่เรียบง่ายที่สุด องค์ประกอบที่ยอดเยี่ยมของภาพยนตร์เรื่องนี้มาในรูปแบบของลูกชายของนักร้องโอเปร่าหน้ากาก และการแสดงเปรียบเทียบเชิงเปรียบเทียบของความสัมพันธ์ระหว่างทาคาตะและลูกชายของเขาเอง ซึ่งเป็นวิธีการที่น่าสนใจและมีประสิทธิภาพอย่างยิ่งในการนำเสนอพลวัตที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน ตอนจบของภาพยนตร์เรื่องนี้ทำให้ซาบซึ้งจนน้ำตาไหล โดยสรุปเรื่องราวที่บรรยายได้ครอบคลุมด้วยคำเดียวที่เรียบง่ายว่า น่ารัก
Qian Li Zou Dan Qi เป็นภาพยนตร์ที่ถ่ายทำได้ดีมากซึ่งรู้วิธีที่จะสื่อสารกับผู้ชมด้วยภาพมากกว่าคำพูด แต่ก็ยังค่อนข้างน่าผิดหวังที่เลือกใช้คำพูด Qian Li Zou Dan Qi เป็นผลงานร่วมทุนระหว่างญี่ปุ่นและจีนที่น่าประทับใจ ซึ่งพิสูจน์ให้เห็นถึงความงามของทิวทัศน์ชนบทและแง่มุมทางวัฒนธรรมของทั้งสองประเทศ รวมถึงนำเสนอเรื่องราวที่ซาบซึ้งใจ แสดงได้อย่างซาบซึ้ง และเกี่ยวข้องกันทั่วโลก
unrealloyalties
8/10
หนังเก่าแต่ดี?
ในฐานะแฟนตัวยงของจางอี้โหมว ฉันรู้สึกยินดีที่ผลงานล่าสุดของเขาแตกต่างไปจากแนวฮีโร่/เฮาส์ออฟฟลายอิ้งแดกเกอร์ และกลับมาสู่สิ่งที่ฉันมองว่าเป็น “คลาสสิก” ของจางอี้โหมว – ภาพยนตร์ที่ดูเรียบง่ายแต่เกี่ยวกับการต่อสู้และการเปลี่ยนแปลงส่วนตัว ซึ่งโดดเด่นด้วยความรู้สึกด้านมนุษยธรรมที่เหนียวแน่น การถ่ายภาพที่สวยงาม และนัยทางการเมืองและสังคมที่แฝงอยู่
Qian Li Zhou Dan Qi เป็นเรื่องราวเกี่ยวกับการเดินทางของพ่อ (Ken Takakura) เพื่อปรับปรุงความสัมพันธ์กับลูกชายที่ห่างเหิน (ให้เสียงโดย Kiichi Nakai) เป็นการเดินทางที่เกิดขึ้นในสองระดับ: การเดินทางทางกายภาพของ Takada จากหมู่บ้านชาวประมงญี่ปุ่นที่เรียบง่ายไปยังภูมิภาคที่มีชีวิตชีวาของมณฑลยูนนาน ประเทศจีน กระตุ้นให้เกิดการพัฒนาทางอารมณ์ที่ทำให้ความรู้สึกที่ชาชินที่มีต่อลูกชายของเขาละลายไป ตัวละครของ Kiichi Nakai ไม่เคยปรากฏบนหน้าจอและยังคงเป็นภาพนามธรรม ลูกชายของทาคาดะกลับกลายเป็นเด็กหนุ่มจากหมู่บ้านห่างไกลซึ่งเกิดนอกสมรสกับนักร้องโอเปร่าที่ทาคาดะต้องการถ่ายภาพยนตร์ การเรียนรู้ที่จะโอบรับเด็กหนุ่มทำให้ความรักที่พ่อซ่อนไว้ของเขาปรากฏชัดขึ้น และทาคาดะซึ่งเป็นผู้ชายเฮมิงเวย์ผู้เคร่งขรึมเสมอมาสามารถยอมรับความสัมพันธ์ของเขากับลูกชายของตัวเองได้
ส่วนที่น่าจับตามองที่สุดของภาพยนตร์เรื่องนี้คือการแสดงของเคน ทาคาดะ การแสดงอารมณ์ที่หลากหลายและลึกซึ้งของนักแสดงเป็นสิ่งที่จางอี้โหมวพยายามถ่ายทอดออกมาในภาพยนตร์เรื่องนี้ และแน่นอนว่าความสง่างามและความจริงจังของทาคาดะก็แทรกซึมอยู่ทุกนาทีของภาพยนตร์ กล้องจับภาพใบหน้าของเขาด้วยความขยันขันแข็งและสง่างามในสไตล์ของจางอี้โหมวเรื่อง The Road Home (1999) และภาพยนตร์ก่อนหน้านี้ของกงลี่ เมื่อจับคู่กับภาพทิวทัศน์ของชายฝั่งญี่ปุ่นและภูเขาและภูมิประเทศของยูนนาน ภาพยนตร์เรื่องนี้ก็ถือเป็นเครดิตให้กับความสามารถอันโดดเด่นของจางอี้โหมวในฐานะผู้กำกับและอดีตช่างภาพเช่นเคย
มีการพูดถึงการเมืองในภาพยนตร์ของจางอี้โหมวมากมาย เนื่องจาก Qian Li Zhou Dan Qi จัดการกับปัญหาที่ละเอียดอ่อนของการเซ็นเซอร์ของรัฐและระบบเรือนจำของจีน และนำเสนอประเด็นเหล่านี้ในมุมมองที่เป็นบวกในที่สุด จึงอาจดูเหมือนว่าภาพยนตร์เรื่องนี้ทำหน้าที่เป็นโฆษณาชวนเชื่อให้กับรัฐบาลจีน ซึ่งเป็นข้อโต้แย้งที่เกิดขึ้นเกี่ยวกับ Not One Less (1999) แต่แม้ว่าผู้ชมจะชอบที่จะมุ่งเน้นไปที่ความเป็นศิลปะและการแสดงออกทางศิลปะของจางอี้โหมวมากกว่า “วาระทางการเมืองที่ซ่อนเร้น” ของเขา การละเลยการเสียดสีที่แฝงอยู่ในภาพยนตร์เรื่องนี้ถือเป็นการหุนหันพลันแล่นอย่างยิ่ง นโยบายที่แข็งกร้าวของรัฐซึ่งห้ามไม่ให้ชาวต่างชาติสังเกตการทำงานภายในของระบบเรือนจำไม่ได้ถูกเคลือบด้วยน้ำตาลแต่อย่างใด ภาพของนักโทษที่เดินขบวนและตะโกนร้องเพื่อพัฒนาตนเอง ซึ่งชวนให้นึกถึงยุคปฏิวัติวัฒนธรรมนั้นก็ชัดเจนไม่แพ้กัน แต่เหนือไปกว่ารัฐก็คือปัจเจกบุคคล และในภาพยนตร์เรื่องนี้ เช่นเดียวกับภาพยนตร์อื่นๆ ของจางอี้โหมว ชัยชนะของปัจเจกบุคคลนอกบริบทของเขาต่างหากที่ฟังดูจริง
อย่างไรก็ตาม สิ่งที่ฉันไม่ชอบเกี่ยวกับภาพยนตร์เรื่องนี้คือ ดูเหมือนว่าจางอี้โหมวจะมีสูตรสำเร็จที่ได้ผลและได้ผลดี แต่ทำให้เฉียนหลี่โจวตันฉีรู้สึกเหมือนว่ากำลังใช้ซ้ำเล็กน้อย (ซึ่งอาจจะไม่เป็นปัญหาสำหรับผู้ที่ไม่คุ้นเคยกับภาพยนตร์เรื่องอื่นๆ ของเขา) ธีมของการเดินทางของปัจเจกบุคคลที่มุ่งมั่นผ่านพ้นระบบราชการและความไร้ความรู้สึกนั้นถูกสำรวจใน The Story of Qiu Ju (1992) และการที่จางอี้โหมวใช้นักแสดงท้องถิ่นที่ไม่ใช่นักแสดงนั้นก็เหมือนกับใน Not One Less ยิ่งไปกว่านั้น ภาพยนตร์เรื่องนี้ไม่สามารถหนีรอดจากองค์ประกอบโศกนาฏกรรมที่ค่อยๆ ก่อตัวขึ้น ซึ่งแม้จะสวยงาม แต่ก็เป็นลักษณะเฉพาะของจางอี้โหมว ฉันมักจะชอบเส้นทางอ้อมค้อมไปสู่โศกนาฏกรรมใน Happy Times (2000) แต่สิ่งสำคัญคือ หลังจากภาพยนตร์ศิลปะการต่อสู้สร้างชื่อเสียงในระดับนานาชาติแล้ว จางอี้โหมวก็ได้สร้างภาพยนตร์ที่ชวนให้นึกถึงผลงานก่อนหน้านี้ของเขา ซึ่งสะท้อนถึงความสามารถและวิสัยทัศน์ของเขาได้อย่างแท้จริง และอาจได้รับความสนใจอย่างกว้างขวางมากขึ้น ซึ่งสมควรแล้ว
gekyhls
8/10
A ride with Zhang Yimou
ผ่านมาเป็นเวลานานแล้วที่จางแสดงมุมที่ใกล้ชิดในภาพยนตร์ของเขา รู้สึกดีที่ได้ดูเรื่องราวเรียบง่ายที่เติมเต็มอารมณ์ของเราจนถึงขีดสุด
ถ้าฉันจำไม่ผิด นี่เป็นครั้งแรกที่จางโฟกัสที่อารมณ์ของผู้ชาย ตัวเอกของเขาเป็นผู้หญิงเสมอมา (นักแสดงสาวชื่อดัง 2 คนจากจีน – กงลี่และจางจื่อยี่ เป็นผลมาจากการมองการณ์ไกลที่ยอดเยี่ยมของเขา) จางอี้โหมวมีสายตาที่ดีในการคัดเลือกนักแสดง ทั้งชายชราและเด็กชายต่างก็มีเสน่ห์ที่น่าทึ่งซึ่งฉันรู้สึกว่าทั้งคู่ดูคล้ายกัน ทั้งคู่มีใบหน้าที่บึกบึนซึ่งบ่งบอกถึงความยากลำบากและความเข้มแข็ง เป็นเรื่องแปลกที่ผู้ชายและเด็กชายร็อคคู่นี้ถูกกระทบด้วยความอ่อนโยนของความเป็นเครือญาติ ไม่ว่าจะเป็นอะไรก็ตาม พวกเขายืนหยัดอย่างมั่นคงท่ามกลางประวัติศาสตร์ที่น่าเศร้า การดูแผนที่หัวใจของผู้ชายที่แข็งแกร่งอย่างทาคาคุระเป็นหนึ่งในสิ่งที่ประทับใจที่สุดสำหรับฉัน ฉันรู้สึกประทับใจกับเรื่องราวนี้
การได้เห็นตัวละครชายถูกวิเคราะห์โดยจางนั้นหายากมาก เมื่อเป็นเช่นนั้น ตัวละครเหล่านี้จะดูซีดเซียว (เงียบและสงวนตัว) เมื่อเทียบกับตัวละครหญิงอื่นๆ ในภาพยนตร์เรื่องก่อนของจาง สำหรับฉันแล้ว นั่นคือความแปลกใหม่ ขอชื่นชมจางที่เปลี่ยนแปลงตัวเอง!
ดูหนัง ออนไลน์ ภาพยนตร์ที่คล้ายกัน
Still Walking (2008) วันที่หัวใจก้าวเดิน
3.4