ดูหนัง Mudbound (2017) แผ่นดินเดียวกัน
เรื่องย่อ
ครอบครัวผิวดำและครอบครัวผิวขาวจากมิสซิสซิปปีต้องเผชิญความจริงที่แสนโหดร้ายของอคติ การทำไร่ และมิตรภาพ ภายใต้สภาพสังคมที่แบ่งแยกในช่วงสงครามโลกครั้งที่สอง
ผู้กำกับ
- Dee Rees
บริษัทค่ายหนัง
- Elevated Films
- Joule Films
นักแสดง
- Carey Mulligan
- Garrett Hedlund
- Jason Clarke
- Jason Mitchell
- Mary J. Blige
- Rob Morgan
- Jonathan Banks
โปสเตอร์หนัง
รีวิว Mudbound (2017) แผ่นดินเดียวกัน
⭐ คะแนน: 8/10 ดาว
เป็นภาพยนตร์ที่ดีและมีการแสดงที่ยอดเยี่ยมมาก เป็นภาพยนตร์ของ Netflix ที่สร้างความแตกต่างในแง่ของรางวัลได้อย่างแท้จริง นี่ไม่ใช่ภาพยนตร์เกี่ยวกับการเหยียดเชื้อชาติทั่วไป เพราะบอกเล่าอีกด้านหนึ่งของเรื่อง เป็นเรื่องราวของชายหนุ่มสองคนที่คงไม่มีวันเป็นเพื่อนกันได้เลยหากไม่มีสิ่งหนึ่งที่พวกเขามีเหมือนกัน ทั้งคู่เป็นทหารผ่านศึกและกลับบ้านพร้อมกับความเจ็บปวด คนหนึ่งเป็นลูกชายของคนงานฟาร์ม อีกคนเป็นพี่ชายของเจ้าของฟาร์ม แต่เรื่องราวนี้ไม่ได้เป็นเพียงเรื่องราวเดียวที่ภาพยนตร์ชุดนี้บอกเล่า การแสดงเป็นเหตุผลที่ดีที่สุดที่จะดูภาพยนตร์เรื่องนี้ สำหรับฉันแล้ว ร็อบ มอร์แกนคือ MVP การแสดงนั้นทำได้ดีกว่าบทสนทนามาก ตัวละครมีความลึกซึ้งและซาบซึ้งมาก
และเขาจัดการให้ทุกอย่างดูสมจริงได้อย่างสมบูรณ์แบบ เจสัน มิตเชลล์ก็ยอดเยี่ยมเช่นกัน โดยเฉพาะช่วงท้าย เขาเล่นได้แย่มากจริงๆ แกเร็ตต์ เฮดลันด์มาทีหลังด้วยการแสดงที่ควบคุมได้และเข้มข้นมาก การแสดงของเขาอาจจะถูกมองข้ามไปก็ได้ ฉันชอบแมรี่ เจ. ไบลจ์ด้วยที่เล่นได้ยอดเยี่ยมในช่วงสั้นๆ แต่หลังจากเสียงฮือฮาทั้งหมดนี้ ฉันก็คาดหวังว่าจะมีอะไรที่เข้มข้นกว่านี้ การแสดงของเธอส่วนใหญ่แสดงออกผ่านการแสดงออกซึ่งยอดเยี่ยมและสมจริง แครี่ มัลลิแกนและโจนาธาน แบงก์สก็ยอดเยี่ยมเช่นกัน เจสัน คลาร์กก็มีช่วงเวลาของเขา แต่บางทีอาจเป็นช่วงที่อ่อนแอที่สุดในบรรดาทั้งหมด แต่นั่นเป็นเพราะตัวละครของเขาที่อ่อนแอ ภาพยนตร์เรื่องนี้ถ่ายทำได้ดีมาก กำกับได้ดี และมีบทภาพยนตร์ที่ยอดเยี่ยม ตอนแรกมันดูยืดเยื้อไปนิดหน่อยแต่ก็คุ้มค่าที่จะดู และตอนจบก็เข้มข้น น่าตกใจ และน่าจดจำมาก และฉากสุดท้ายต้องเป็นหนึ่งในฉากที่สวยงามที่สุดในปีนี้
⭐ คะแนน: 7/10 ดาว
มีสิ่งดีๆ มากมายให้เขียนเกี่ยวกับ ก่อนอื่นเลยคือการแสดง ซึ่งเป็นส่วนที่ดีที่สุดของภาพยนตร์เรื่องนี้ สิ่งที่ทำให้ภาพยนตร์เรื่องนี้ดูสนุก เพราะในสายตาของฉัน หนังเรื่องนี้ยาวเกินไป แต่การแสดงที่ยอดเยี่ยมก็ชดเชยส่วนนั้นได้ เรื่องราวนั้นติดตามได้ง่าย ไม่ซับซ้อน ไม่ทำให้ได้ยินหรือเห็นการเหยียดเชื้อชาติ เพราะนั่นคือสิ่งที่ภาพยนตร์เรื่องนี้พูดถึง คนทางใต้ที่เหยียดเชื้อชาติอย่างโหดร้ายที่ต่อสู้กับครอบครัวปกติที่พยายามเอาชีวิตรอดในแบบของตัวเอง เป็นข้อความที่บอกว่าขึ้นอยู่กับว่าคุณอาศัยอยู่ที่ไหน เติบโตมาอย่างไร คุณปฏิบัติต่อผู้อื่นต่างกันไป ภาพยนตร์เรื่องนี้ไม่ได้มีเรื่องราวใหม่ แต่ก็คุ้มค่าแก่การรับชม
🤩 kosmasp
⭐ คะแนน: 8/10 ดาว
หรือที่เรียกอีกอย่างว่า PTSD แม้ว่าที่นี่คุณจะมีอาการผิดปกติจากความเครียดต้อนรับมากกว่า … เพราะในช่วงสงคราม สีผิวไม่สำคัญ แต่ที่บ้าน (ในสหรัฐฯ) สำหรับบางคน สีผิวมีความสำคัญมากกว่า คุณอาจไม่รู้สึกสบายใจกับสิ่งที่คนบางคนทำที่นี่ – แต่พวกเขาทั้งหมดมี “เหตุผล” ของตัวเอง (หรืออย่างน้อยก็มีการศึกษาและอคติที่พวกเขาเติบโตมาด้วย) ว่าทำไม … ไม่ใช่ว่าสิ่งที่พวกเขาทำจะเจ็บปวดน้อยกว่า การมองที่น่าสนใจและมิตรภาพที่ก่อตัวขึ้นจากเรื่องเลวร้ายที่ตัวละครสองตัวต้องเผชิญ … และยังแสดงให้เห็นว่ากลุ่มคนบางกลุ่มพูดอะไรน้อยมาก จนถึงทุกวันนี้ในบางภูมิภาคอย่างแน่นอน – และทำไมมันจึงสำคัญและทำไมมันไม่ควรเป็นแบบนั้นอีกต่อไป เป็นละครที่ดีที่มีนักแสดงดีๆ มากมาย แม้ว่าจะไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะรับชมก็ตาม
⭐ คะแนน: 9/10 ดาว
ดูหนังออนไลน์ การเหยียดเชื้อชาติ สงคราม ความรุนแรง ความสามัคคีของผู้หญิง แม้ว่าหัวข้อเหล่านี้จะเกี่ยวข้องกันแค่ไหน แต่ดูเหมือนจะค่อนข้างหมดแรงในระดับภาพยนตร์ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อฤดูกาลประกาศรางวัลเริ่มต้นขึ้นจากตัวอย่างง่ายๆ ดูแล้วคงคิดว่า เป็นเพียงผลงานของ Netflix ที่ทำออกมาเป็น “Color Purple”, “Mississippi Burning” หรือ “12 Years a Slave” อาจเป็นอย่างนั้น แต่การดัดแปลงนวนิยายของฮิลลารี จอร์แดนโดยดี รีสนั้นมีความสดใหม่และแปลกใหม่ และถือเป็นความสำเร็จที่สำคัญซึ่งต้องยกความดีความชอบให้กับบทภาพยนตร์ การกำกับ และโครงสร้างที่ไม่ธรรมดา รวมถึงจังหวะที่อดทนของภาพยนตร์เรื่องนี้ แน่นอนว่าภาพยนตร์เรื่องนี้เป็นภาพยนตร์คู่หูของภาพยนตร์ทั้งหมดที่ฉันกล่าวถึง แต่ภาพยนตร์เรื่องนี้มีคุณสมบัติที่ชวนหลอนในระดับหนึ่ง ซึ่งติดอยู่ในใจคุณและทำให้ภาพยนตร์ที่ดีอย่าง “The Help” ดูจืดชืดลง
เป็นเรื่องเกี่ยวกับอะไร? คำถามนี้ไม่ง่ายเลยที่จะตอบ นักวิจารณ์เชิงลบบางคนชี้ให้เห็นถึงการขาดจุดเน้นของภาพยนตร์เรื่องนี้เนื่องจากเป็นเรื่องราวที่มีตัวละครหลายตัวและไม่มีตัวเอกหรือตัวประกอบในตอนแรก เช่นเดียวกับที่พวกเขาวิจารณ์การใช้เสียงพากย์มากเกินไป ฉันไม่ได้สนใจเสียงพากย์มากนัก เรื่องราวมีความซับซ้อนและมีหลายชั้นมากจนฉันอยากได้เสียงพากย์เพื่ออธิบายสิ่งต่างๆ และทำให้มันเป็น ‘สิทธิพิเศษ’ ของฉันที่จะใส่ใจหรือไม่ใส่ใจกับมัน การขาดจุดเน้นในตอนนี้เป็นเพียงเรื่องของแก้วครึ่งว่างหรือครึ่งเต็ม แต่มีวิธีนำเสนอภาพยนตร์เรื่องนี้ในแง่ที่ง่ายกว่า เป็นเรื่องเกี่ยวกับครอบครัวสองครอบครัว ได้แก่ ครอบครัวแม็กอัลลัน (ผิวขาว) และครอบครัวแจ็คสัน (ผิวดำ) ที่อาศัยอยู่ในฟาร์มใกล้เคียงกันสองแห่งในมิสซิสซิปปี้ในช่วงทศวรรษที่ 1940
ลอร่า (แครี่ มัลลิแกน) แต่งงานกับเฮนรี่ แมคอัลแลน (เจสัน คลาร์ก) เธอไม่ได้รู้สึกซาบซึ้งกับความรักมากนัก แต่เธอต้องการหลีกหนีจากสภาพ “สาวแก่” ของเธอ และชีวิตสมรสทำให้เธอรู้สึกว่าตัวเองมีความสำคัญและมีค่า เฮนรี่ไม่ใช่คนโรแมนติก แต่ก็ไม่ใช่ผู้ชายเลวเช่นกัน และฉันดีใจที่หนังเรื่องนี้ไม่ได้ดำเนินไปในเส้นทางที่ฉันคาดไว้ ไม่ มันไม่เกี่ยวกับการล่วงละเมิดแบบนั้น แมคอัลแลนเป็นคู่สามีภรรยาที่มั่นคง และครอบครัวแจ็คสันก่อตั้งกลุ่มที่เป็นหนึ่งเดียว โดยมีแฮป (ร็อบ มอร์แกน) หัวหน้าครอบครัวซึ่งเป็นลูกหลานของอดีตทาสที่ทำงานในที่ดินผืนเดียวกัน ความฝันของแฮปคือการเป็นเจ้าของที่ดินผืนนั้นในอนาคต แม้ว่าเขาจะไม่ถูกหลอกด้วยมูลค่าของการกระทำใดๆ ของทรัพย์สินในรัฐที่เหยียดเชื้อชาตินั้นก็ตาม ครอบครัวแจ็คสันอาจดูเหมือน “มีคุณธรรม” มากเกินไปและแสดงท่าทีเคร่งขรึมมาก แต่เมื่อคุณถูกดึงดูดด้วยบรรยากาศและความเป็นศัตรูที่พวกเขาเผชิญอยู่ตลอดเวลา คุณจะรู้ว่า “การแตกแยก” ไม่ใช่ทางเลือก แฮปและภรรยาของเขา ฟลอเรนซ์ (แมรี่ เจ. ไบลจ์ ผู้สมควรได้รับรางวัลออสการ์) ไม่สามารถยอมเสี่ยงที่จะใช้ชีวิตร่วมกันอย่างมีความสุขได้
แต่ภาพยนตร์เรื่องนี้ยังไม่ได้เสี่ยงภัยในพื้นที่ที่ไม่ปลอดภัยเหล่านี้ โทนเรื่องถูกกำหนดไว้เพียงแค่การปรากฏตัวของพ่อของเฮนรี่เท่านั้น นั่นก็คือ แพปปี้ แม็กอัลแลน ผู้เหยียดผิวหัวรุนแรงที่รับบทโดยโจนาธาน แบงก์ส และเราสงสัยว่าเขาจะทำตัวเหมือนระเบิดเวลา เฮนรี่ซื้อฟาร์มและลอร่าก็ติดตามเขาไป สถานการณ์ในชีวิตบังคับให้ฟลอเรนซ์ต้องทำงานให้กับครอบครัวแม็กอัลแลน แต่ตราบใดที่ทั้งสองครอบครัวยังทำธุระของตัวเอง ก็ไม่มีอะไรที่พร้อมจะสร้างความขัดแย้ง ยกเว้นสิ่งที่นำไปสู่ฉากที่สองของภาพยนตร์เรื่องนี้ นั่นก็คือสงครามโลกครั้งที่สอง ข้อดีของ คือการพรรณนาถึงความแตกต่างที่เห็นได้ชัดในตอนแรก จนกว่าคุณจะตระหนักว่าทั้งสองครอบครัวมีความเหมือนกันมากกว่านี้มาก ‘ตัวส่วนร่วม’ นี้เป็นแกนหลักของ สายสัมพันธ์ระหว่างทหารผ่านศึกสองคนจากแต่ละครอบครัว: เจมี่ (การ์เร็ตต์ เฮดลันด์) พี่ชายของเฮนรี่ และรอนเซล แจ็คสัน (เจสัน มิตเชลล์) นี่คือผู้ชายสองคนที่เคยเห็นนรกในยุโรป สิ่งที่เราคาดหวังและไม่ได้พูดเกินจริง แต่พวกเขายังได้สัมผัสถึงความตื่นเต้นจากการปลดปล่อยประเทศและค้นพบความเป็นพี่น้องที่ก้าวข้ามอุปสรรคทางเชื้อชาติ
ทำลายข้อห้ามที่ไม่ค่อยมีใครพูดถึงในภาพยนตร์: การปฏิบัติต่อทหารผิวสีอย่างหน้าซื่อใจคด อเมริกาภูมิใจที่ได้ปลดปล่อยยุโรป แต่ไม่ถึงขั้นตั้งคำถามถึง “คุก” ภายใน และนี่คือบาดแผลที่ซ่อนอยู่ที่ภาพยนตร์พยายามรักษา รอนเซลเป็นตัวละครที่ซับซ้อนที่สุด เพราะเขายอมรับอุดมคติของประเทศของเขาและไม่เชื่อว่าเขาจะไม่ได้รับผลตอบแทนสำหรับสิ่งนี้ เจมี่ป่วยเป็นโรค PTSD และพบว่ารอนเซลเป็นผู้ชายเพียงคนเดียวที่สามารถเข้าใจเขาได้ เริ่มต้นขึ้นเหมือนกับเรื่องราวของผู้หญิงสองคน ลอร่าและฟลอเรนซ์ ที่เริ่มเข้าใจซึ่งกันและกัน คล้ายกับ “Color Purple” ในยุค 2010 กำกับโดยผู้หญิงคนหนึ่งและมีเรื่องราวมากพอที่จะเล่นเป็นเพลงสรรเสริญสตรีนิยม แต่ไม่ใช่ นี่คือภาพยนตร์เกี่ยวกับผู้ชายสองคน รอนเซลและเจมี่ ที่เริ่มเคารพซึ่งกันและกันเพราะพวกเขาพบว่าสายสัมพันธ์ระหว่างมนุษย์ในโคลนตมนั้นมีความผูกพันกัน คุณรู้ไหมว่าภาพยนตร์เรื่องนั้นทำให้ฉันนึกถึงอะไรกันแน่ “The Defiant Ones” ภาพที่ผุดขึ้นมาในหัวทันทีจากผลงานชิ้นเอกของสแตนลีย์ แครมเมอร์ในปี 1958 คือภาพของโทนี่ เคอร์ติสและซิดนีย์ ปัวติเยร์ ซึ่งเป็นอดีตนักโทษสองคนที่ถูกล่ามโซ่ไว้ด้วยกันและหลบหนีจากตำรวจ พวกเขาเกลียดชังกัน พวกเขายังคงมีอคติทางเชื้อชาติอยู่บ้าง แต่การแสดงความสามัคคีครั้งแรกเกิดขึ้นเมื่อพวกเขาติดอยู่ในโคลนลึกและต้องปีนป่ายเพื่อเอาตัวรอด โคลนไม่ได้หมายถึงแค่สิ่งสกปรกหรือพื้นดินเท่านั้น แต่ยังสามารถเป็นสัญลักษณ์ที่ทรงพลังของสิ่งที่เชื่อมโยงคนสองคนเข้าด้วยกัน สัญลักษณ์สำหรับสิ่งที่สกปรกยิ่งกว่า เมื่อ “ศัตรูตามธรรมชาติ” ค้นพบว่าพวกมัน…
ภาพยนตร์ที่คล้ายกัน
Paper Towns (2015) เมืองกระดาษ
6